ยุคของคอมพิวเตอร์

เครื่องมือชนิดแรกที่ถือได้ว่าเป็นต้นกำเนิดของคอมพิวเตอร์ก็คือ ลูกคิด ซึ่งสร้างขึ้นโดยชาวจีนโบราณ

ยุคที่ 1 (1951-1958)

เป็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้หลอดสุญญากาศซึ่งใช้กำลังไฟฟ้าสูง จึงมีปัญหาเรื่องความร้อนและไส้หลอดขาดบ่อย  การสั่งงานใช้ภาษาเครื่องซึ่งเป็นรหัสตัว เครื่องคอมพิวเตอร์ของยุคนี้มีขนาดใหญ่โต เช่น มาร์ค วัน (MARK I), อีนิแอค (ENIAC), ยูนิแวค (UNIVAC) ใช้บัตรเจาะรูเป็นสื่อข้อมูล

ยุคที่ 2 (1959-1964)

เป็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้ทรานซิสเตอร์ โดยมีแกนเฟอร์ไรท์เป็นหน่วยความจำ มีอุปกรณ์เก็บข้อมูลสำรองในรูปของสื่อบันทึกแม่เหล็ก เช่น จานแม่เหล็ก  เขียนโปรแกรมด้วยภาษาระดับสูง หรือภาษาสัญลักษณ์ เช่น ภาษาฟอร์แทน ภาษาโคบอล เป็นต้น ภาษาระดับสูงนี้ได้มีการพัฒนาและใช้งานมาจนถึงปัจจุบัน

ยุคที่ 3 (1965-1971)

เป็นคอมพิวเตอร์ที่ใช้วงจรรวม (Integrated Circuit: IC) สามารถทำงานเท่ากับทรานซิสเตอร์หลายร้อยตัว จึงทำให้มีขนาดเล็กลง ใช้ภาษาพีแอลวัน และภาษาโคบอล

ยุคที่ 4 (1972-1980)

เป็นยุคของคอมพิวเตอร์ที่ใช้วงจรขนาดใหญ่ (Large Scale Integration : LSI)  เริ่มมีภาษาใหม่ๆ เช่น ภาษาเบสิค ภาษาปาสคาล

ยุคที่ 5 (ตั้งแต่ปี 1980 ขึ้นไป)

เป็นคอมพิวเตอร์ที่มนุษย์พยายามนำมาเพื่อช่วยในการตัดสินใจและแก้ปัญหาให้ดียิ่งขึ้น จึงเรียกยุคนี้ว่า ปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence: AI) มีการใช้กราฟฟิคมากขึ้น และมีเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กลง เช่น โน๊ตบุ๊ค